De laatste race in het EU-kampioenschap werd verreden op het Grand Prix circuit van de Nurburgring. Het fameuze circuit waar menig Formule 1 wedstrijd al is gehouden vormde in het weekend van 22 t/m 24 oktober het decor van vele wedstrijden. In de Westfield Cup zouden we maar liefst 3 wedstrijden rijden. Een hele uitdaging om de goede positie in het klassement te behouden, immers voor ons wederom een volledig nieuw circuit.

 

De trainingen en wedstrijden stonden op vrijdag en zaterdag gepland en daarom vertrokken wij dan ook al donderdag richting de Nurburgring. Hoofd Logistiek Gerrit, Astrid en coureur Patrick gingen rond de middag al richting Duitsland. Monteur Rolf zou later in de avond volgen. Na een lange reis vanwege vele files kwamen we aan bij het circuit. Vele andere teams arriveerden ook op dat moment en een lange wachtrij was ontstaan. Eenmaal aangekomen bij de Westfield tent snel de inschrijving geregeld evenals het afladen van de auto.

Vervolgens zochten we het hotel op waar we samen met een aantal andere coureurs hadden geboekt. Uiteindelijk bleken nog meer teams daar te overnachten en na gezamelijk genoten te hebben van het avondeten werd alvast voorbeschouwd naar de prestaties die de komende dagen zouden volgen.

 

 

Vrijdagmorgen was het op tijd opstaan voor de eerste vrije training. De dag bracht niet alleen een bescheiden zonnetje die onthulde dat het hotel gelegen was in een fraai dal tussen veel natuurschoon, maar ook een ijzige kou en de vrees dat ruiten gekrabt moesten worden. Gelukkig hoefde dit niet, maar het vooruitzicht te racen in een open cupauto met deze temperaturen was ook niet uitnodigend.

 

Aangekomen op het circuit werd de auto snel geprepareerd en klaar gemaakt voor de eerste vrije training. De training verliep enigzins moeizaam. Patrick had wel snel tempo, maar kon moeilijk grip vinden in de bochten, door een te hoge bandenspanning. De inschatting om met een hogere bandenspanning weg te gaan vanwege de temperatuur bleek verkeerd. Na enigszins opgewarmd te zijn door een verse kop koffie was het tijd voor de kwalificatie. Daar waar vele teams op nieuw rubber vertrokken bleven we bij onze set banden die al 2 weekeinden waren gebruikt. Ons budget stond het niet toe om voor 1 wedstrijd nog een extra set aan te schaffen. De set is volgend jaar door uitdroging niet echt meer te gebruiken en we kozen dan ook ervoor om na de kwalificatie nieuwe remblokken te monteren.

 

De kwalificatie verliep teleurstellend. Het probleem van de vrije training was opgelost en duidelijk vooruitgang geboekt, echter Patrick had teveel problemen met het aanremmen voor bochten. Het was niet mogelijk om snel en gecontroleerd remdruk op te bouwen. Een teleurstellende 19e plaats was dan ook het resultaat. Gelukkig hadden we al nieuwe remblokken en bij het vervangen hiervan merkte Rolf dat een borgveertje verkeerd geplaatst was op de remblokken van de voorwielen waardoor de remblokken bij het aanremmen tegen een borgveer aan drukten. Een foutje wat dus snel opgelost was.

 

 

 

Voor aanvang van de 1e wedstrijd stond Patrick dus al voor een flinke uitdaging. Om bij de eerste 6 te eindigen in het kampioenschap moest de voorsprong op Willem Vriend, het duo Cees de Maar / Frank Lenselink behouden worden en laten die nu net beter gekwalificeerd te hebben. Ook deden een aantal ervaren gastrijders mee uit Duitsland die het circuit overduidelijk erg goed kenden. Zij hadden zich ook bij de eerste 15 geplaatst.

 

De wedstrijd werd gestart door middel van een 'Indianapolis', een rollende start waarbij het hele veld in formatie richting de start rijdt en het racen start wanneer de rode lampen uitgaan. Waar Patrick de voorgaande keer moest wennen aan deze manier van starten, ging hem dit nu erg goed af. Een zeer goede start bezorgde Patrick bij de eerste bocht al een aantal plaatsen winst.

Een crash in de tweede bocht tussen Vincent van der Valk, Mark Stroop en nog enkele rijders veroorzaakte een kleine chaos. Gelukkig kon Patrick hier goed doorheen komen en beginnen aan zijn jacht op belangrijke punten.

 

Patrick was bewust met een wat lagere bandenspanning weg gegaan om de banden iets te sparen en om ook later in de race meer grip te hebben.

In de eerste ronden kon Patrick goed volgen en een 16e plaats vasthouden. Vanaf de 4e ronde hadden de banden de ideale spanning en kon tempo gemaakt worden. Een fraaie inhaalrace volgde waarbij een mooie strijd geleverd werd met o.a. Danny Lammers, Marcus Kroll, John Pronk, Sigi Wadsack en Michael Spronkers. Een goede race leverde dan ook uiteindelijk een fraaie 12e plaats op, een betere uitgangspositie voor race 2 dus.

 

De directe concurrenten het duo Cees de Maar / Frank Lenselink scoorden zeer goed en werden in deze 1e race 2e. Zij maakten hierdoor een flinke sprong richting de 6e plaats van Patrick. Ook Willem Vriend die als 8e eindigde kwam iets dichterbij in de tussenstand van het Europees Kampioenschap, echter niet genoeg om een grotere bedreiging te vormen. Duidelijk was dat een hoge klassering in dit veld met de sterke duitsers moeilijk zou worden. Gelukkig gold dit ook voor onze directe tegenstanders in het kampioenschap.

 

Na de race werd natuurlijk veel nagepraat over de race, het kampioenschap en crash direct na de start. De kersverse Nederlands Kampioen Francois Claeijs had een aanrijding met Mark Stroop niet kunnen voorkomen en had de volledig neus van zijn auto beschadigd. Rolf, Gerrit en Patrick hadden de auto van BA-Motorsport al helemaal klaar voor de 2e race van zaterdag en besloten dan ook gelijk Francois te helpen met de reparatie van zijn auto. Nog geen twee uur later was de auto van Francois weer helemaal klaar en de neus opnieuw opgebouwd. In ieder geval op tijd voor het diner wat op ons allen stond te wachten in het hotel.

 

 

 

De zaterdag was weer een dag met temperaturen rond het vriespunt. Slecht weer werd voorspeld, maar dat liet gelukkig op zich wachten tot ver nadat de races waren afgelopen.

De tweede race werd gestart vanaf een 12e plaats. Ook nu had Patrick een hele goede start, maar nam geen risico in de eerste bochten. Wederom ontspon zich een mooie wedstrijd waarin Patrick mooie gevechten had met Willem Vriend, Sigi Wadsack, Marcus Kroll, Danny Lammers en de wederom verrassend snelle John Pronk. Het publiek genoot van de fraaie inhaalacties. Het werd nog wel even spannend. Nadat Patrick al eerder 2 man vanuit de slipstream wist in te halen, positioneerde Patrick zich ook nu weer bij het opkomen van het rechte stuk over start-finish uitstekend en wist Marcus Kroll in de eerste bocht in te halen. Marcus wilde direct weer een aanval plaatsen, maar deze was volledig kansloos met als gevolg dat hij zijn rechterwielophanging stuk reed op de achterkant van de auto van BA-Motorsport. Gelukkig bleef de schade beperkt en kon Patrick de 2e race uitrijden.

 

Wederom een 12e plaats bleek voldoende voor een zekere 6e plaats in het eindklassement. Willem Vriend was 16e geëindigd en daarmee kansloos voor een plaats bij de top 6. Cees de Maar had zijn mooie positie uit de 1e race niet vast kunnen houden en was als 5e geëindigd en liep daardoor slechts 9 punten in op Patrick. Door het constante optreden bleek zelfs dat we 5e in het tussenklassement stonden en zelfs nog een kleine kans hadden op de 4e plaats van Daniel Sandifort. Daniel die overigens niet meereed, maar wel aanwezig was als toeschouwer.

 

Met de tweede race had ook Robby Bosdijk zich verzekerd van het Europees Kampioenschap. Een zeer terechte winnaar en hem ook van harte gegund.

 

De allerlaatste manche van het seizoen kon dan ook vrijuit gereden worden. Een redelijk goede start bracht Patrick op een 10e plaats. Een plek die hem dicht in de buurt van een 4e plaats in het eindklassement zou brengen. Helaas waren de banden na 3 wedstrijden toch echt op en konden we geen vuist meer maken. In de voorlaatste ronde lagen we nog op een 12e plaats, maar moest Patrick zich toch gewonnen geven en Willem Vriend voorbij laten gaan. Een klein foutje werd direct afgestraft en ook Michael Spronkers kon profiteren met een 14e plaats als resultaat.

 

Slechts 3 punten kwam Patrick tekort op de 4e plaats in het eindklassement en de meegereisde Daniel Sandifort kon dan ook opgelucht ademhalen.

In deze laatste manche was Cees de Maar wel sneller, maar niet genoeg om Patrick voorbij te gaan in het klassement. Een supermooie 5e plaats in het eindklassement!!

 

Een fantastisch slot van een erg mooi debuutjaar in de autorensport.